Στον πίνακα που παραθέτουμε πιο κάτω δίνουμε το χρόνο που θανατώνονται όλες οι μορφές του κηρόσκωρου, ακόμα και τα αυγά. Η πρώτη στήλη δίνει το χρόνο σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία και η δεύτερη στήλη σύμφωνα με τις δικές μας παρατηρήσεις.

Ακολουθώντας τον παραπάνω πίνακα για να καλύψετε και τα πάνω πλαίσια που βρίσκονται στους -5^oC, θα πρέπει να τα αφήσετε τουλάχιστο ένα μήνα.

Εάν δεν έχετε γόνο είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσετε οξαλικό οξύ τους μήνες αυτούς. Το γαλακτικό οξύ μπορεί να χρησιμοποιηθεί εφόσον οι θερμοκρασίες είναι κάτω από 25°C, όμως εάν επικρατούν σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες δεν θα σας επιτρέψουν να ψεκάσετε με διάλυση νερού-γαλακτικού οξέος  ένα-ένα τα πλαίσια της κυψέλης.

Η απάντηση δόθηκε παραπάνω, όμως θα θέλαμε να επισημάνουμε στη σχετική ερώτηση, τον κίνδυνο να μουχλιάσουν οι κηρήθρες σας αν μετά την κατάψυξη, τις κλείσετε σε σάκους όπως αναφέρετε. Οι κηρήθρες στην κατάψυξη, απορροφούν υγρασία την οποία αποδεσμεύουν σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Εάν είναι κλεισμένες σε σακούλες και δεν μπορεί να εξατμιστεί η επιπλέον υγρασία, οι κηρήθρες αυτές μουχλιάζουν. Στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να τις περάσετε με ένα φλόγιστρο γρήγορα πριν τις χρησιμοποιήσετε σε μελίσσια.

Προτιμήστε τις κυψέλες για να τοποθετήσετε τις κηρήθρες μετά την κατάψυξη. Εάν επιμείνετε στη χρήση σάκων, τοποθετείστε τις κηρήθρες σε αυτούς ΠΡΙΝ τις βάλετε στην κατάψυξη ώστε να μην απορροφήσουν υγρασία όταν τοποθετηθούν σε αυτήν.

Είναι απόλυτα δικαιολογημένη η ανησυχία σας.  Η μέχρι σήμερα άμυνα ενάντια στο μικρό σκαθάρι της κυψέλης είναι οι σωστοί μελισσοκομικοί χειρισμοί η υγιεινή πρακτική, τα δυνατά μελίσσια, η χρήση εντομοκτόνων τα οποία θανατωθούν τα σκαθάρια στην κυψέλη και στο περιβάλλον έδαφος, η αποφυγή τοποθεσίας εγκατάστασης των μελισσιών σε ελαφριά αμμώδη εδάφη καθώς αυτά είναι που επιτρέπουν την ταχύτατη αύξηση στους πληθυσμούς του σκαθαριού, η επιλογή ανθεκτικών μελισσιών καθώς υπάρχει γενετική παραλλακτικότητα στην ικανότητα των μελισσιών στην αντιμετώπιση της προσβολής από το μικρό σκαθάρι, η χρήση ειδικών παγίδων με προσελκυστικές ουσίες εντός και εκτός κυψέλης για την παγίδευση των σκαθαριών, η χρήση ταινιών με κουμαφώς, η χρήση διαβρεχτικών  εδάφους γύρω από τις κυψέλες του μελισσοκομείου και η βιολογική καταπολέμησή του χρησιμοποιώντας φυσικούς εχθρούς. Από τα παραπάνω μέτρα αρκετά είναι εφαρμόσιμα και στα μικρά μελίσσια.  Δεν έχουμε υπόψη μας συγκεκριμένα άρθρα τα οποία να αναφέρονται αποκλειστικά στο θέμα που θίγετε. Στην παρακάτω όμως βιβλιογραφία θα βρείτε σημαντικές πληροφορίες.

Arbogast, R. T., B. Torto, and P.E.A. Teal. 2009. Monitoring the small hive beetle Aethina tumida. (Coleoptera: Nitidulidae) with baited flight traps: effect of distance from bee hives and shade on the numbers of beetles captured. Fla. Entomol. 92: 165–166.

Ellis JD, Hepburn HR. 2006. An ecological digest of the small hive beetle (Aethina tumida), a symbiont in honey bee colonies (Apis mellifera). Insectes Sociaux 53: 8-19.

Ellis JD. 2005. Reviewing the confinement of small hive beetles (Aethina tumida) by western honey bees (Apis mellifera). Bee World 86: 56-62.

Elzen PJ, Neumann P. 2004. The biology of the small hive beetle (Aethina tumida, Murray): Gaps in our knowledge of an invasive species. Apidologie 35: 229-247.

Hood, W. M. 2004. The small hive beetle, Aethina tumida: a review. Bee World 85: 51–59.

Είναι ατελή στάδια του σκαθαριού της οικογένειας meloidae γνωστά ως Τριουγκουλίνες.  Τα ακμαία προκαλούν στους ανθρώπους φλύκταινες. Βρίσκονται στα άνθη και από αυτά μεταφέρονται στις μέλισσες. Μερικές φορές μαζεύονται όλες μαζί στα κλαδιά όπου ελευθερώνουν χημικές ουσίες προσέλκυσης, κυρίως αγριομελισσών. Οι μέλισσες πεθαίνουν γρήγορα με σπασμωδικές κινήσεις. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεραπεία. Μπορεί να βοηθήσει η χρήση ακαρεοκτόνων και η επίπαση με άχνη ζάχαρη. Εάν το φαινόμενο είναι έντονο, αποφύγετε τέτοιες περιοχές που μπορεί να υπάρχουν μεγάλοι πληθυσμοί από το σκαθάρι αυτό.

Το πιθανότερο να είναι το έντομο Phynocoris erythropus με την κοινή ονομασία “σκαθάρι δολοφόνος” (Assassin bug), οικογ. Reduviidae. Τρέφεται με έντομα όπως μύγες, άλλα σκαθάρια και μέλισσες στήνοντας ενέδρα κυρίως στα άνθη που τα επισκέπτονται. Είναι πολύ κοινό έντομο της ελληνικής φύσης και σε μεγάλους πληθυσμούς μπορεί να προκαλέσει απώλειες στις μέλισσες.

Εικόνα   8. Αρπακτική μύγα της οικ. Asilidae

Είναι αρπακτική μύγα η οποία ανήκει στην οικογένεια Asilidae (Robber flies ή  Assassin flies).  Συλλαμβάνει τα θύματά της είτε σε πτήση είτε σε σημεία ενέδρας. Τα ακινητοποιεί,  εισάγει στο σώμα τους πρωτεολυτικά ένζυμα τα οποία διαλύουν τα εσωτερικά όργανα του θύματος και στη συνέχεια ρουφά το περιεχόμενό τους. Τρέφεται με ποικιλία εντόμων και με μέλισσες. Σε κάποιες χρονιές οι μεγάλοι πληθυσμοί του εντόμου πιθανόν να δημιουργήσουν ζημιές στα μελίσσια. Στις περιπτώσεις αυτές η μόνη λύση είναι η μεταφορά  των μελισσιών σε άλλη περιοχή.