Πράγματι η λυσοζύμη χρησιμοποιήθηκε ερευνητικά εναντίον της Ασκοσφαίρωσης από τους Haga και συνεργάτες και τα αποτελέσματά τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό J. Econ. Ent. To έτος 2012 (www.researchgate.net/publication/285056336). Οι επιστήμονες αυτοί χρησιμοποίησαν καθαρή λυσοζύμη-HCl στις συγκεντρώσεις 600, 3000 και 6000 mg τις οποίες χορήγησαν σε 2 λίτρα σιρόπι σε διάστημα 3 εβδομάδων. Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι μόνο η μεγαλύτερη συγκέντρωση της λυσοζύμης (6000 mg) είναι αποτελεσματική ενώ στις μικρότερες συγκεντρώσεις παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση της προσβολής. Το σιρόπι με τις υψηλές συγκεντρώσεις λυσοζύμης θα πρέπει να αποθηκευτεί κοντά στη γονοφωλιά για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το Lysorix και Lyso-six είναι σκευάσματα για ανθρώπινη κατανάλωση τα οποία περιέχουν 20 mg λυσοζύμη το κάθε χάπι. Έτσι, για να φτάσουμε την αποτελεσματικότητα που προτείνουν οι επιστήμονες της συγκεκριμένης έρευνας θα πρέπει να διαλυθούν 300 χάπια σε 2 λίτρα σιροπιού. Μικρότερες συγκεντρώσεις θα αυξήσουν την προσβολή παρά θα θεραπεύσουν τα μελίσσια. Θα πρέπει να λάβετε επίσης υπόψη σας ότι οι μεγάλες αυτές συγκεντρώσεις λυσοζύμης θα εμφανιστούν στο μέλι ως εξωγενές ένζυμο και θα κατηγορηθείτε για νοθεία του προϊόντος (άδικο βέβαια αλλά ο κίνδυνος είναι υπαρκτός). Επίσης δεν γνωρίζουμε ποιες θα είναι οι επιπτώσεις των εκδόχων των 300 αυτών χαπιών στις μέλισσες και τα προϊόντα τους.
Υπάρχει τουλάχιστο μια δημοσιευμένη εργασία για χρησιμοποίηση της θυμόλης 2% για τη θεραπεία της Ασκοσφαίρωσης από τους αιγύπτιους επιστήμονες Mourad και συνεργάτες [Commun Agric. Appl. Biol. Sci. 2005 70(4):601-611]. Η επέμβαση αυτή δεν έχει δοκιμαστεί στην Ελλάδα. Επειδή η προτεινόμενη συγκέντρωση της θυμόλης είναι ιδιαίτερα υψηλή συνιστούμε την προσοχή σας να τη δοκιμάσατε πρώτα σ’ ένα μελίσσι και μετά να προχωρήσετε στα υπόλοιπα.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Ασκοσφαίρωση είναι ασθένεια που προσβάλλει τα μελίσσια όταν καταπονηθούν από διάφορες αιτίες (ξηρασία και απουσία τροφών, χωρίσματα, μεγάλη προσβολή από βαρρόα, μαύρες κηρήθρες, κηρόσκωρος, συχνές επεμβάσεις, απουσία νερού, δηλητηριάσεις, μικρά μελίσσια, κ.ά) και ευνοείται από μείωση της θερμοκρασίας μέσα στην κυψέλη, υψηλές υγρασίες και κακή διατροφή των μελισσών. Άρα, όσο μπορείτε προσπαθήστε να μειώσετε την καταπόνηση του μελισσιού και καλή διατροφή με φυσική γύρη. Κρατείστε δυνατά και σφικτά μελίσσια, κυνηγήστε ανθοφορίες όπως είναι εκείνης της καστανιάς, απομακρύνετε τις μουμιοποιημένες προνύμφες (οι κινητές βάσεις βοηθούν), δώστε ζαχαροζύμαρο για ένα με δύο μήνες και πολύ σημαντικό στην επόμενη βασιλοτροφία σας να επιλέξετε γόνο που δεν εμφάνισε την ασθένεια. Η επιρρέπεια στην ασθένεια κληρονομείται και ένας τρόπος να μειώσετε την προσβολή των μελισσιών είναι η επιλογή ανθεκτικών μελισσών. Τέλος, στην καστανιά αν έχει κρύο το βράδυ και δεν δώσει, θα προκαλέσει αύξηση της Ασκοσφαίρωσης και ίσως εμφάνιση και σε άλλα μελίσσια. Αν όμως έχει ήπιο καιρό και δώσει καλά, η ασθένεια θα εξαφανιστεί.