Έχω πολύ καιρό που θέλω να σας αναφέρω μερικές σκέψεις όσον αφορά την τροφοδοσία. Κάθε φορά που διαβάζω για την ελληνική μελισσοκομία σε βιβλία, βίντεο κλπ. ακούω πάντα για τροφοδοσία ή διεγερτική τροφοδοσία. Έχω την εντύπωση πως η μελισσοκομία στηρίζεται στη ζάχαρη. Για την καταπολέμηση της Νοσεμίασης 4 λίτρα σιρόπι με θυμόλη την άνοιξη και άλλα τόσα το φθινόπωρο, σύνολο 8 λίτρα. Μετά κάνετε διεγερτική τροφοδοσία για «τεχνητή» ανάπτυξη του γόνου, και πάλι μερικά λίτρα. Αν δεν κάνω λάθος, διαβάζοντας πολλά μελισσοκομικά blogs, βλέπω στα μελίσσια σε όλη τη διάρκεια του χειμώνα σακούλες με βανίλια. Για χτίσιμο των κηρηθρών και πάλι τροφοδοσία. Δηλαδή τροφοδοσία, τροφοδοσία, και ακόμη τροφοδοσία. Σε τέτοιες συνθήκες και έχοντας στο νου μας πως τρυγούν οι Έλληνες μελισσοκόμοι και τα πλαίσια του εμβρυοθάλαμου, πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως δεν υπάρχει ζάχαρη στο μέλι έστω και ελάχιστα; Στην Ελλάδα αφαιρoύνται σχεδόν όλα τα πλαίσια με μέλι για να σφίξει η μελισσόσφαιρα για το ξεχειμώνιασμα, και αυτό μου φαίνεται καλός ως χειρισμός, ωστόσο πρέπει να ταΐζονται όλο το χειμώνα τα μελίσσια με βανίλια για να μη πεθάνουν από τη πείνα. Κάτι άλλο που με προβληματίζει, αφού το μελίσσι αναπτύσσεται με τεχνητά μέσα και είναι παρά πολύ μεγάλο σε σχέση με την εποχή και τις ανθοφορίες της, εάν στη διάρκεια της στοχευμένης ανθοφορίας βρέχει συνέχεια τι θα γίνει; Και πάλι τροφοδοσία; Θα ήθελα να προσθέσω πως η ελληνική χλωρίδα μου φαίνεται πάρα πολύ πλούσια σε σύγκριση με τη δική μας στην Γαλλία και επίσης πρωιμότερη. Με τέτοιες συνθήκες που μου φαίνονται αρκετά ευνοϊκές για τη μελισσοκομία, παραξενεύομαι που το τάισμα είναι τόσο σημαντικό. Όσο αφορά εμένα νομίζω πως τα μελίσσια έχουνε μία 6η αίσθηση και αναπτύσσονται όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή, οπότε προσπαθώ να μην ταΐζω την άνοιξη εκτός εάν προκύψει ανάγκη. Διεγερτική τροφοδοσία δεν έκανα ποτέ ούτε καν στις παραφυάδες των 5 πλαισίων που φτιάχνω το καλοκαίρι (που τροφοδοτούνται, συχνά αναγκαστικά, το φθινόπωρο για να περάσουν το χειμώνα) για να γίνουν παραγωγικές την επόμενη άνοιξη. Οι αποδόσεις μας είναι κατά μέσο όρο 30 κιλά ανά κυψέλη. Δεν είναι και πάρα πολύ μεγάλη παραγωγή, το ομολογώ, όμως δεν είναι και τόσο μικρή, γνωρίζοντας πως εκμεταλλεύομαι μόνο την άγρια βλάστηση της περιοχής μας (70 χιλιόμετρα από τη εκμετάλλευσή μου). Ερικ Λαβισόν, επαγγελματίας. Γάλλος μελισσοκόμος

Ευχαριστούμε για τις σκέψεις σας και τη διάθεση να τις μοιραστείτε μαζί μας. Σε όλα αυτά που γράφετε θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι αναφορές σε διάφορους τρόπους τροφοδοσίας (διεγερτική, για ξεχειμώνιασμα, για περιορισμό της Νοσεμίασης), δε σημαίνουν κατ’ ανάγκη ότι γίνονται όλες και από όλους. Στα ελληνικά site πράγματι υπάρχει υπερβολική αναφορά στις τροφοδοσίες και στις τροφές εμπορίου αλλά αυτό οφείλεται στην προσπάθεια των διαφόρων εμπόρων να «πλασάρουν» στην αγορά τις μελισσοτροφές που διαθέτουν. Αντίθετα, μέσα από τα βιβλία και τις ανακοινώσεις σε ημερίδες και έντυπα δίνονται οδηγίες που στόχο έχουν να βοηθήσουν τον κάθε μελισσοκόμο να βρει τους τρόπους εκείνους ώστε να ασκεί σωστά τη μελισσοκομία βασιζόμενα πάντα στις δικές του δυνατότητες, απαιτήσεις και τα μέσα που διαθέτει. Ο κίνδυνος που ενέχει στην ποιότητα του μελιού και στην καλή υγεία των μελισσών η υπερβολική τροφοδότηση είναι βασική γνώση που διδάσκεται πρωτίστως στις εκπαιδεύσεις μελισσοκόμων.

 

Για την αντιμετώπιση της Νοσεμίασης χρησιμοποιείται η θυμόλη στο σιρόπι ως προληπτικό και θεραπευτικό μέσο. Σαφώς η επέμβαση αυτή είναι προτιμότερη και δημιουργεί λιγότερα προβλήματα στην ποιότητα του μελιού από τη χορηγία αντιβιοτικών όπως είναι το Φουμιντίλ που δίνεται σ’ άλλες χώρες ακόμα και ευρωπαϊκές.

 

Τέλος, όσον αφορά την αφαίρεση όλου του μελιού και το ξεχειμώνιασμα με τροφοδοτημένο σιρόπι ή ζαχαροζύμαρο, ένας τέτοιος χειρισμός δεν προτείνεται και δεν εφαρμόζεται τουλάχιστο στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε ότι το μέλι είναι η καλύτερη τροφή για τις μέλισσες και θα τους επιτρέψει να βγάλουν καλύτερα το χειμώνα σε σχέση με τη ζάχαρη, ώστε να μπορεί ο μελισσοκόμος να έχει παραγωγικά μελίσσια και την επόμενη χρονιά. Άλλωστε οι φθινοπωρινές μελιτοεκκρίσεις και ανθοφορίες της Ελλάδας, παράλληλα με τις ήπιες θερμοκρασίες του φθινοπώρου, βοηθούν τα μελίσσια να δημιουργήσουν τα αποθέματά τους για το χειμώνα. Το ζαχαροζύμαρο όταν χρησιμοποιείται το χειμώνα είναι επιπρόσθετα με τα μέλια που έχουν μείνει από το φθινόπωρο και η λειτουργία του είναι να εξασφαλίσει τροφή κοντά στη μελισσόσφαιρα.

 

Θεωρούμε πως  η τροφοδοσία είναι βασικός μελισσοκομικός χειρισμός που θα πρέπει να γίνεται σωστά, με τις σωστές ποσότητες, στον κατάλληλο χρόνο. Βεβαίως έχουν υπάρξει υπερβολές και ταΐσματα μέσα στην ανθοφορία, όπως άλλωστε και σε όλες τις χώρες που ασκείται μελισσοκομία με αποτέλεσμα να προκύπτουν νοθευμένα μέλια, τα οποία όμως εύκολα εντοπίζονται με τις φυσικοχημικές αναλύσεις. Οι  περιπτώσεις αυτές είναι ήδη γνωστές και γίνεται προσπάθεια να περιοριστούν.