Ουσιαστικά η πληροφορία είναι ότι το οξαλικό οξύ πρέπει να εφαρμόζεται μια καλή μέρα του χειμώνα όταν δεν υπάρχει γόνος και όπου παρατηρούμε τις μέλισσες να πετάνε, υπάρχει δηλαδή κινητικότητα μπροστά στην είσοδο της κυψέλης. Σε μία τυπική τέτοια συνθήκη η θερμοκρασία που δείχνει ο υδράργυρος μπορεί να είναι από 5°C και πάνω. Μπορεί να αναφέρεται ως θερμοκρασία πτήσης των μελισσών αυτή πάνω από 14°C, εν τούτοις το μικροκλίμα, ο ήλιος που χτυπάει στις κυψέλες και αυτό που γενικά ονομάζουμε πραγματική αίσθηση, δεν ταιριάζει πάντα με την υδραργυρική τιμή. Έτσι ακόμα και σε φαινομενικά χαμηλές θερμοκρασίες, οι μέλισσες – κάποιες από αυτές είναι δραστήριες, συλλέγουν τροφές ή πετούν για να αποβάλουν περιττώματα. Παράλληλα όμως μέσα στο μελίσσι, παρατηρούμε να έχει σχηματιστεί μελισσόσφαιρα ενδεικτικό της χαμηλής θερμοκρασίας. Κάτι τέτοιο περιγράφεται ως χαλαρή μελισσόσφαιρα.

Εάν επισκεφτείτε το μελισσοκομείο μία μέρα που δεν υπάρχει καθόλου πτήση μελισσών και ανοίξετε ένα μελίσσι, θα διαπιστώσετε ότι οι μέλισσες είναι πολύ περισσότερο συγκεντρωμένες, καταλαμβάνουν λιγότερο χώρο και είναι περισσότερο «μουδιασμένες» γεγονός που περιγράφεται ως σφιχτή μελισσόσφαιρα.