Εντατική τροφοδοσία με σιρόπι ζάχαρης για τέσσερις μήνες είναι ασύμφορη και ανεφάρμοστη στην πράξη. Οι μέλισσες διαφέρουν από όλα τα άλλα ζώα γιατί συλλέγουν από μόνες τους τη τροφή τους απευθείας από τη φύση, μια πλήρης τροφή για τις ανάγκες τους. Ο μελισσοκόμος θα συμπληρώσει τις τροφές τους εάν για κάποιο λόγο οι μέλισσες δεν καταφέρουν να συλλέξουν τη ποσότητα που χρειάζονται.

Η χρήση της ζάχαρης ως τροφή της μέλισσας για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν έχει ενοχοποιηθεί ότι προκαλεί προβλήματα στην υγεία των μελισσών τουλάχιστον με άμεσο αντίκτυπο. Δεν παύει όμως να είναι κάτι ξένο και μία βιομηχανικά επεξεργασμένη τροφή που απέχει πολύ από αυτό που γνωρίζουν οι μέλισσες να συλλέγουν από τα άνθη. Την έντονη διαφορά μπορεί να την διαπιστώσει κανείς με τη μεταφορά των μελισσιών σε μία καλή ανθοφορία, όπου το αποτέλεσμα δε μπορεί να συγκριθεί με κανενός είδους τροφοδοσία. Μια άλλη μακροπρόθεσμη επίδραση που αναφέρεται με την τροφοδοσία της ζάχαρης είναι για το ξεχειμώνιασμα, οπότε το μελίσσι χρειάζεται μεγαλύτερες ποσότητες αποθηκευμένης τροφής στις κηρήθρες για να επιβιώσει. Εάν για παράδειγμα απαιτούνται 20 κιλά αποθηκευμένο μέλι για το ξεχειμώνιασμα, θα χρειαστούν περισσότερα από 25 κιλά αποθηκευμένο σιρόπι. Και σε αυτήν τη περίπτωση τα μελίσσια βγαίνουν από το χειμώνα περισσότερο αδύνατα και με μικρότερο ρυθμό ανάπτυξης.