Το Εργαστήριο Μελισσοκομίας ήταν το πρώτο που ασχολήθηκε με τις τροφές και την περιεκτικότητά τους σε HMF, σε μία εποχή που κανείς δεν τη γνώριζε και φυσικά δεν την υπολόγιζε. Η έρευνα έγινε με ιδίους πόρους όχι απλά για ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, αλλά γιατί υπήρχαν συζητήσεις και αναρτήσεις για διαφόρων ειδών τροφές και τρόπους παρασκευής τους, μεταξύ των μελισσοκόμων. Το Πανεπιστήμιο δεν αποτελεί ελεγκτικό όργανο αλλά ερευνητικό και το Εργαστήριο Μελισσοκομίας θεωρεί ότι είναι ανάγκη και υποχρέωσή του να βρίσκεται δίπλα στο μελισσοκόμο χωρίς αυτό να είναι αυτονόητο. Στα πλαίσια αυτά, τα αποτελέσματα των αναλύσεων ανακοινώθηκαν πρώτα στους παρασκευαστές των τροφών προκειμένου να ενημερωθούν αυτοί για τις τροφές που διαθέτουν στην αγορά και να εντοπιστούν πιθανά σφάλματα από μεριάς τους ή να συνεχίσουν την ορθή διαδικασία παραγωγής. Σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχε από μεριάς των παρασκευαστών, έκπληξη για το αποτέλεσμα καθώς δεν γνώριζαν εάν και τι θα έπρεπε να ελέγξουν στο τελικό αποτέλεσμα.
Οι παρτίδες που ελέγχθηκαν τότε έχουν καταναλωθεί, τα δεδομένα ισχύουν μόνο για εκείνες τις μετρήσεις και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε για να διαφημίσουν, ούτε για να κατηγορήσουν ένα προϊόν.
Από τότε έχουν περάσει 6 χρόνια (τα πρώτα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν το 2011) και πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μαζί με τις τροφές αναφέρεται η συγκέντρωση της HMF, οι παρασκευαστές φροντίζουν για την ποιότητα των τροφών που παράγουν και οι μελισσοκόμοι είναι περισσότερο ενημερωμένοι από ποτέ, ακόμα και σε επίπεδο χημικών αντιδράσεων. Θεωρούμε ότι η πίεση της ίδιας της αγοράς, θα ωθήσει στην παραγωγή καλύτερων προϊόντων. Μπορεί ο βασικός στόχος της εμπορίας να είναι το κέρδος αλλά παράλληλα είναι και οι ευχαριστημένοι πελάτες. Σε αυτή τη βάση, οι παρασκευαστές τροφών έχουν κάθε λόγο να φροντίσουν για την παραγωγή τροφών που θα φέρουν καλά αποτελέσματα στα μελίσσια. Διατροφή χωρίς κίνδυνο τοξικότητας δηλαδή. Θαύματα δεν μπορούν να κάνουν.
Βέβαια υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα για να είναι τα πράγματα περισσότερο επωφελή για το μελισσοκόμο. Αυτό που απουσιάζει κατά κύριο λόγο είναι η εφαρμογή του Κανονισμού 767/2009 που αφορά όλες τις ζωοτροφές (άρα και μελισσοτροφές). Σύμφωνα λοιπόν με τον κανονισμό είναι υποχρεωτική, πέρα από τα στοιχεία του παρασκευαστή, η αναγραφή στη συσκευασία των συστατικών, του αριθμού παρτίδας, της ημερομηνίας λήξης και άλλων πληροφοριών που θα κάνει ευκολότερο τον έλεγχο και την ασφάλεια του προϊόντος. Οι παρασκευαστές τροφών που θα το αντιληφθούν έγκαιρα – και εφόσον είναι σίγουροι για το προϊόν τους – δημιουργήσουν τέτοιες ετικέτες, θα διακριθούν προσφέροντας στο προϊόν τους μεγαλύτερη ώθηση στην αγορά ανεξάρτητα από την ανάγκη ελέγχου από την Πολιτεία. Σχετικά επιστολή και προτάσεις ελέγχου των μελισσοτροφών σύμφωνα με την νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουμε στείλει στο Υπουργείο στις 08-03-2013, χωρίς να λάβουμε καμία απάντηση από τότε.